anlamsız bir biçimde post modernist felsefecilerin sanık sandalyesine koyduğu bir çeşit dünyayı yorumlama yöntemlerinden biridir. bir yöntemin özellikle sosyal bilimlerde yaklaşım olarak yanlış olmasının tek karşılığı pratiğin kendisi değildir, zira böyle bir sonuçta sosyoloji biliminin temellerinden çökmesi gerekirdi. ancak bu bilim hala toplumları anlamada dikkate alınıyor. ancak post modernizme bakıldığında aslında bir şeyi görebiliyoruz: 20.yy merkez kapitalist ülkelerindeki aydınların korkunç yalnızlaşmasını ve yabancılaşmasını. toplumun dinamiklerini bölük pörçük, eskimii bakış açılarında ve izafilikte arayan post modernizm, pozitivizmin en azından bütünselci bakış açısını göz ardı ederek ya da bilerek üzerine giderek sanık sandalyesine oturtmuş ve sürekli olarak suçlamıştır. garip olan ise pozitivizm tüm kaba yanlarına karşın bir heyula olarak yöntem şeklinde önümüzde derin bir alan açmaya devam etmektedir.
