küçükken bir çocuğu üzebilecek tüm yaşantıları neyse benimkiler de uyumadan önce hep yanı başımda nöbet tutardı, uyuyamazdım. bazen ağlardım neden hep kötü şeyler aklıma gelip beni uyutmuyor diye çünkü karanlıktaki bu üzüntüler beni korkutuyordu.
sonra büyümeye başlayınca yanı başımdaki adi düşüncelerin etini kemiğini parçalamayı öğrendim ama hala uyuyamıyorum.
