bir şeyler istemek. isteklerim aşırı normal olsa bile.
beynimle mücadele veriyorum sanki. karanlık nedir? gerçekten bipolar mıyım? veya içimdeki bu karanlığın açtığı bir yan etki mi? birçok şey. psikolojimde sadece 2 yerden hasar alsam bile bir şeyleri hiçbir şekilde yine takmazdım sanırım.
bu karanlığın ne olduğunu birebir veren tek yapım monster.
çevremi inanılmaz derecede kıskanıyorum. tamam nefret doluyum. çalıştığım yerdeki bir kız. izmirde üni okudu. mezun oldu. ve şu anki yerinde işe başladı. 4. yılında evlendi. ve kocası ile vakit geçiriyor. ne kadar da mutlu, ne kadar da neşeli. hiçbir kötü olay yaşamamış gibi.
ben mi? bu psikoloji ile içimdeki karanlığı zaptedebilecem diye uğraşıyorum. bunun anormal olup bu karanlığın normal olması mıdır gerçek olan şey? kimler için? ki üniversite 3 ten beri yerle bir eden şeydir bu.
"korsanlar kötü mü? denizciler dürüst mü? bu görüşler dalgalar kadar sık değişiyor. barışı hiç bilmeyen çocukların savaşı hiç bilmeyenlerden farklı değerleri vardır."
