istanbul içten içe çürüyen gündüzleri bile ruhu alacakaranlık ekonomisi alt üst sosyolojisi dağılmış merkezi hükümet tarafından bile artık pekte ciddiye alınmayan göçmenler tarafından istila edilmiş her an çöküşü beklenen bir şehirdir şehir yıllarca popülist belediye başkanları tarafından ihmal edilmiş bürokrasisi sistematik yolsuzluğun dibini sıyıran ve insanların devlet mekanizmasına güveninin neredeyse sıfırlandığı bir enkaz haline gelmiştir elbette her şehirde suç ve sistematik yolsuzluklar olabilir ve olacaktır da fakat istanbulda suç şehir yönetiminin ve kolluk kuvvetlerinin belirlediği alanlardan çoktan taşmış yaşamın kendisi haline gelmiştir bu yönüyle istanbul zaten içten içe kendisini yok etmesi gereken bir şehirdir bir toplumdan bir yığına dönüşen kitleleri barındıran yüzlerce şehir isyanlar veya toplu histeri krizleriyle tarihin karanlık sayfalarına gömülüp gitmiştir istanbul şehrinin kendini yok etmesi sosyolojik olarak kaçınılmazdır şehirler önce yükselirler sonra savaşlar kötü yönetimler siyasi krizler kaynak kıtlığı göçmen istilaları depremler gibi sebeplerle yıkılırlar istanbul'daki problemin kökeni şehri yozlaştıran mafya babaları hırsızlar katiller tecavüzcüler esrar satıcıları göçmenler politikacılardan ziyade toplumun yapısal olarak karakterini kaybetmesi ve bireylerin bu güvensizlik ortamında toplumla ve kültürle bağını koparıp yalnızlaşmasıdır çünkü yığınların içinde yalnızlaşan bireyler korkarlar korku öfkeye öfke ise şiddete sebebiyet verir evet fakirlikte istanbul için çok ciddi bir problemdir fakat ekonomi dediğimiz kavram da temelde güven ortamı ister hukuğun düzenin olmadığı istanbulda yaşayanlar kapitalizm sömürüsünün cenderesinin kapanında ezilmektedirler özetle istanbul bir girdabın içerisindedir ve şehirdeki problemin basitçe tanımı toplumsal çözülmedir zaten toplumsal olarak çözülmüş olan istanbulun tabutuna beklenen büyük istanbul depremi son çiviyi çakacaktır.
