başbakanlık konutuna taşındığında, beni çağırıp:
‘-evlâdım, burası benim evim ve devlet bana maaş veriyor.
bütün yediğimiz, içtiğimizin parasını benden alacaksın.
sakın ola, devletin tek zeytin tanesi boğazımdan geçmesin.
ben de çok dikkat edeceğim ama, sizden bu konuda çok hassas olmanızı rica ediyorum.’
demişti.
***
bir gün kahvaltı yapılacak ve peynir yok.
her nasılsa ihmal etmişiz.
gittim bizzat kendisinden peynir almak için para istedim.
bütün ceplerini karıştırdı, para çıkmadı.
rahşan hanım bir tasın içinde, o zaman iki buçuk lira vardı, buldu, verdi…
gözyaşlarıma engel olamamıştım…
