şu sigarayı günün herhangi bir saatine koysan o tadı vermez. ne gündüz ne akşamüstü ne öğlen molası. geceye has bir ritüel resmen bu. kafanın sakinleştiği,
ortamın sessizleştiği o saatlerde
belki derin bir nefes almak için yakıyorsun. bazen düşünceleri susturuyor
bazen de tam tersi kafa açıyor. yanına kahve yakışır, çay şahane olur, ama tek başına da gayet işler.
bir de gece sigarasının atmosferi başka. o çakmağın sesi bile yankılanır adeta. balkonda ya da pencere kenarında içiliyorsa, hafif bir gece serinliği yüzüne vurur. “hayat ne garip” diye bir cümleyle iç geçirdiğin o an sigara küle döner. ertesi gün kendine “lan bırak artık şunu” diyeceğini bile bile bir daha yakarsın.
gece sigarası = hayat sorgulaması + kısa huzur molası.
