Dökülücem, dur sen! Bu yükü daha fazla kaldıramıyorum!
10 yıllık bir ilişkiden çıktım, daha doğrusu ilişki benden çıktı! ilişki derken adını da koyamıyorum, sevgililik miydi? Değildi belki ama olsun isterdim! Arkadaşlık mıydı? Bir nebze evet bir nebze hayır! ilginç bir şekilde en mahrem şeylerini anlattığın/dinlediğin insanlar vardır, belki bir çözüme kavuşamazsın ama rahatlarsın, herkesin başına gelmiştir bu! Kendi deyimiyle fuckbuddy belki ama hayır ben bu tabiri ne kendime ne de ona yakıştırabiliyorum!
Ben aşkı arzu, arkadaşlık ve sadakatin değişken oranlı kesişim varyasyonlarına göre formüle ederek pek çok farklı şekilde adlandırabilirim ama bunu açıklayamıyorum. Bu 10 yıllık süreçte zihnime dolan anılar ansızın yakama yapışıyor, başkasının dudaklarında sesini duyuyorum, bazen başkalarına benzetiyorum. Bazen hiçbir somut uyaran olmasa dahi zihnime doluyor. Gözlerimi kapatınca hayali geliyor.
Atlatabilir miyim! Evet tabi ki! Ama bunu kendime sormak bile saçma! Çünkü ben bunu atlatmak istemiyorum! Kendime olan saygımdan ve ona olan sevgimden ötürü atlatacağım tabi ki ama en ufak bir karşı adımında karşı koyamayacak kadar güçsüzüm, aslında ondan da bir karşı adım gelmeyecek, bunu da biliyorum! Benden de ona bir hamle olmayacak o da biliyor!
Çünkü ben aslandım o da akrep. Biz dünya üzerinde anlaşmak için konuşmasına gerek olmayan görüp görebileceğiniz en tutkulu şekilde sevişen insanlardık!
Ama ben, benim yanlışlarım bakın bu bir aslandan 14.000 yılda bir duyulabilecek bir cümledir ve onun duygularını kazıyınca ortaya çıkan mantıksallığı bir anda herşeyi bitirdi!
Şimdi sonucu ne olursa olsun geriye baktığımda her bir anı için iyi ki yaşamışım diyorum, çünkü canımı sıkan tek bir saniye bile olmadı. Hep iyi hatırlayacağım, adım gibi biliyorum ki o da beni öyle hatırlayacak!
Okuyamadım durumum yoktu diyenler için özet; sevdiklerinizi üzmeyin lan! Adam olun adam!
Şimdi zevkine tokatlamak isteyenler sıraya geçsin, hiçbirinize karşılık vermeyeceğim, bu fırsat bir daha ele geçmez bak!