insanın insanlığına mahsus en temel ruh halleri, bugün anormallik olarak değerlendirilmekte ve bunlar şu veya bu şekilde kazasız belasız atlatılabilmektedir...
bunun için yaftalar hazır; ruh hekimleri etraflarına bakınacak olsa "depresyon-bunalım, çöküntü" denen etiket böyle anlar için hemen imdada yetişir, reçeteler yazılır, tedbirler dikte edilir.
"kendini birşeylerle meşgul et, kendinle başbaşa kalmamaya özen göster!"...
ve zaten dünyanın geldiği bu noktada herkes ve herşey anlaşılmaz bir şekilde el birliği etmiş, insanın kendisiyle başbaşa kalmaması, böylelikle işlerin rayından çıkmaması için azami bir çaba ve gayret sarfetmektedir.
fakat sürü halinde yaşadıkça sürgünlük tecrübe edilmez. sürgünlük tadılmadıkça, gurbet neresi sıla neresi bilinmez.
