Her sabah olduğu tabirle bok parçası gibi uyanmamın sebebi, içimin içimi olduğu gibi parçalaması ve hiçbir şeyi kaldıramayacak zavalla gibi daha çok bipolar depresyonunda hissetmemin sebebi sadece ses mi? Bunu niyeyse çok önemsiyorum. Ve artık üniversite 3ü bırakmamın zamanı bu şekilde geldi.
Bu duygu yeni değil. Ve hayatımda kendimden tiksindiğim dönem bunun üzerine kurulu. Bu duyguyu her zaman için bilmeme rağmen sürekli üzerine üzerine bastırıp yardım almadan bu duyguyu örtbas edip geceleri bu duygu yüzünden uyuyamadan geçirdiğim zamanlar beni eritti. Ki bu sadece sözde psikolojimin bozuk olduğunun resmiyetteki bir kanıtı. Ama bunu nerede, kime, nasıl ortaya çıkaracağımı bilmeden ve daha ben bunu çözememişken bunu açıklayamıyorken hastalığı nasıl geçiştireceğimi bilmiyorken hayata nasıl devam edeceğimi bilemedim. Ki olan şey bu sanırım.
