Umrumda degil diyemem. iyi insanlar adina üzüldüm, allah onlari korusun, yardim etsin ve sabir versin onlara. Müthis bir felaket, binalar sanki yanmamis atom bombasiyla dümdüz edilmis gibi.
Ama o binalarda yasayanlarin icinde oyleleri de var ki, dunyanin baska yerinde masum insanlar ve cocuklarin uzerine bombalar yagarken “kill ‘em all, there are no grey areas” diyebilen. iste onlarin basina gelenlere zerre miktari üzülemüyorum, hem de empath oldugum halde. iyi insanlara, masum hayvanlara ve yok olan bitkilere uzulebiliyorum sadece.
