genelde çok iyi oyunların -özel tiyatrolarda da devlet tiyatrosunda da- pek gelmediği küçük bir şehirde izledim. bu şehre geldiğimden beri gittiğim her temsil kötüydü o yüzden beklentisiz gittim ama çok sevdim. dekoru görür görmez "ulan dönüyor herhalde bu" diye bir heyecanlanmıştım. dekorun mekanizmalı olması niye beni böyle çocuk gibi sevindirdi bilmiyorum ama gerçekten de oyuna mekansal bir derinlik kattı.
--spoiler--
süleyman atanısev'e bayıldım. çocukluğuna döndüğü flashback bölümünde adam resmen gözümün önünde kostümü bile değişmeden küçüldü, boyu bile kısaldı sanki. oyunu şuradan alıp çok yukarılara taşıyan bir performansı var. süleyman atanısev'i birkaç dakika daha övsem yeridir. ellerine bakmayın bu arada, küçük elleri.
--spoiler--
