Dün basladim bugün bitirdim. Hem üzdü, hem güldürdü. Melankolik, ama beni depresif bir halet-i ruhiyeye sokmadi, aksine feel-good etkisi yaratti bende. Depresifligi ben gectim coktan kendi hayatimda. Melankoliden keyif almayi ogrendik yasaya yasaya. Bir de “düsünceler duygulari yaratir” felsefesinin cok etkisi oldu bu anlamda (bu felsefeyi keske baki’ye de ogretebilsem — yalnizliga direkt care degil, ama hayattan daha fazla zevk alarak insanlarin sana yaklasmasina vesile olabilir).
Ben begendim, konusuyla, jenerigiyle, arabeskiyle, absurdluguyle, karakterleri ve oyunculariyla, kisacasi her seyiyle. tavsiye ederim. Bir de bugun trt haber’de dizinin senaristini dinledim. Kadin ve tesetturlu olmasi sebebiyle daha bir sevdim diziyi. ikinci sezonu merakla bekliyorum.
Edit: Bu arada biraz eleanor oliphant gayet iyi etkisi birakti bende. (Yapa)yalnizligin en ic burkan tariflerinden birini barindiran bir roman, cesaretiniz varsa okuyun derim. Kitabi bitirdikten sonra cevremdeki o zaman zaman azimsadigim bir avuc insan icin sükrettim.
