O kadar çok reklamı döndü ki "vatan borcudur" dedim izledim. Ahmet kural olmasaydı, yaza kadar sarkıtırdım bu borcu.
Son bölümlere doğru Baki'nin gittiği köyde kurulan toplantı bölümünde çok güldüm. Oyuncuların Gülmeden güldüren diyaloglarını çok seviyorum. Baki'nin melankoli halini fazla buldum. Kendini insanlardan soyutlayıp, yalnız ve mutsuzum demek bana şımarıklık geliyor. Yaşadığı geçmişe saplanmış ve orada da mutlu ya da huzurlu ki gerçek dünyaya adaptasyon sürecine adım atmaya irkiliyor.
Spolier vermeden de anlatılmıyor ki! Toparlarsak, minimalize senaryo ile alışık standardın üzerinde keyif aldım.
Sıradaki kilit açıldı : prens' bekleniyor.
