bir tarafta ilkokul birinci sinif ogrencisi, gelecek vaadeden, ogretmeninin bu cocuk super zekali dedigi kardes var.
diger tarafta ilkokul ucuncu sinif ogrencisi, birsey vaadetmeyen, o yuzden kimseyide beklenti icine sokmayan, ailesinin "saldim cayira, mevlam kayirsa da olur kayirmasa da, keyfi bilir" dedigi, hani daha az sevilen degil tabi ki ama yani iste anladin sen onu, agabey var.
kardes: ya abi kafama bisey takildi da onu sen bilirsin.
abi: yaw git basimdan, senle ugrasamam, cekil film izliyorum.
kardes: korkuyosun di mi cevap veremeyeceksin diye. bide ucuncu sinifa gidiyorsun.
abi: anneeeeeeeee. al bunu burdan bak agzina sicicam bunun he.
anne: dokunma yavruma. (sen git cayirlarda gez, belki mevla kayirir gibisinden bir bakis atar agabeye.)
kardes: ya cok kolay bak soruyorum. simdi dunya yuvarlak degil mi? her tarafinda insanlar yasiyor degil mi? dunyanin ustunde de insanlar var altinda da saginda da solunda da. degil mi?
agabey: hmmheoeoe hevet hevet ole.
kardes: madem uzay var, madem bosluk her yer, ustekiler tamam da peki sagda solda asagida (guney kutpu demek istiyor) yasayan insanlar niye assagi dusmuyor.
agabey: himmee ooeoeoee. anneeeeeeeee al sunu basimdan bir film izltmedi yaaaaaaaaaaa.
kardes: utan utan bide ucuncu sinifa gidiyorsun, hicbisey ogrenememissin. (mevla bile seni niye kayirsin ki gibisinden bir bakis)
agabey: ne diyosun lan seeennn!!! gummmm... saglam bir tokat yapistirir.
anne: vurma kuzuma esseoglusu. (sniper edasi ile atilan terlik, agabeyin ensesinde patlar)
tabi o karambolde kardesin ayagina cay dokulmus ve van golu seklinde bir yanik olusmustur. ciddiyim bak ayni van golu seklinde 1/1.000.000 olcekli bir vangolu haritasi. mevla'nin hikmetinden sual olmaz, kucuk kardesi yeterince kayirmisti zaten.
