uzun uzun kitap okuyan herkeste; "bende yazarım ya" hissi olur, bir şeyler okuduktan sonra. Artık bu his yönlenmiş bir şeyler barındırmaktadır. Çünkü bir şeyler okumak, hiç durmadan bıkmadan birini dinlemeye benzer. Yorum dahi yapamazsınız, sadece dinlersiniz. Ben kimseyi dinleyemiyorum diyorsanız, kitap okuyarak sadece dinleyebilirsiniz. Düşünceniz dahi dinlemeye yönelik olur.
işte bu dinleme nedeniyle yazılacak şeyler, yönlenmiş düşünceler olmaktan öteye geçemez.
acaba hiçbir şey okumadan direkt yazmaya başlamak nasıl bir deneyim olurdu?
