mezheplerin, meselelerin açıklanması adına ihtiyaç hasıl olduğu için doğduğunu varsaymak, sebep-sonuç ilişkisini ters yüz etmektir.
Bilakis, meselelerdeki farklı görüşler hizipleşmeye neden olmuştur.
Buna rağmen hz. Peygamberin ölümünden sonra neredeyse bir asır kadar bugünkü anlamıyla kurumsal bir mezhepleşme de söz konusu değildir. (Hatta Kurumsallaşma açısından bakarsak 2 asır diyebiliriz)
Hariciliği bir mezhep kabul etsek bile ayrılıkları siyasi vaka üzerine reaksiyonerdir. Daha sonra dini görüş inşaa edilir.
Bugün varlığını sürdüren mezheplerin hiçbirisi, hz. Peygamberin ölümünü müteakip ortaya çıkmamıştır.
Ancak her biri geriye doğru tarih inşasıyla kendilerini hz. Peygamberin yaşadığı dönemle bağdaştırmaya çalışırlar. O dönemlerde bunların, bırakın görüşlerini, ismen bile kaynaklarda yeri yoktur.
Hatta mezhep imamlarının hiçbirinin mezhep üretme yahut ekolleşme gibi bir iddiası da olmamıştır.
Hasılı, Mezhep ne hazreti peygamberin yokluğunda, onun yerine görüş oluşturmak için ortaya çıkmıştır ne de iddia edildiği gibi salt dini saiklerle ortaya çıkmıştır.
