işte bu saatler, güneşin sulara veda saatleri, sözleri suskunluğa emanet edip gidiyorum.
mekanda varolmak vehminin de olmadığı bir vehmi duyuyorum; "sakın zaman büsbütün tükenmiş, mekan dürülmüş olmasın!"
madem ki karanlıkta aydınlığı ayırdedebiliyorum-ki, hali duyuyorum-öyleyse geliyorum!
