Bebekliğini hatırlamıyorum. Benimle aynı sene doğmuş. ilkokula giderken beraber yatardık. Kediler normalde köpekler kadar zeki hayvanlar değildir. Ama gelden gitten anlardı. Hatta bir keresinde babaannem evin içinde dolaşan farelere çıldırıp “atacoom bu pisuu” deyince efraim fırlayıp nereden bulduysa bi fare bulup atmayın beni fare de yakalayabiliyorum ki dercesine göstere göstere ağzında fareyle dolaşmışlığı vardır.
Efraim sütten peynirden yoğurttan başka birşey yemezdi. Ben yatılı lisedeydim. Ancak yazları gelebiliyordum eve. Lise 2’nin yazıydı. Efraim iyice yaşlanmıştı. Bir gözü de kördü. Yürürken kafası titriyordu hep. Okul bitip de ben eve gelince kafasını zor bela kaldırdı yattığı yerden, beni tanıyınca güçlükle mırıldandı. Geldi ayağıma sürtündü.
Efraim o yazı çıkartamadı. Tam 17 yıl yaşadı efraim. Bu insan yaşıyla 110 yıla filan karşılık geliyor.
Sen ne güzel kediydin be efraim, senden sonra hiçbir kedi senin verdiğin mutluluğu vermedi!
