yamulmuyorsam, "ağlayarak arınma" dır. tragedya seyircisi, sahnedeki oyuncunun yerine kendisini koyar, genellikle işlenen "erdem" vb. konulara ilişkin çıkarımlarda bulunur (ipighenia misal) ve ortamdan, tragedya vasıtasıyla kendisini çözümlemiş, "dersini almış" olarak ayrılır.
kathastasis ise, "gülerek arınma"dır ve katarsisin tam tersine seyirci; gülünç/utanç verici durumlarda resmedilen oyuncunun yerine kendini koymaz, sahneyi "dışardan biri" olarak izler, izlerken gülerek kendi hayatında da absürd durumlardan uzaklaşmış olur. ders verici niteliği daha gizildir.
