Çok da takmamak gerekiyor arkadaşlar. Çocukluğum bir şeylere çare aramakla geçti. 12 yaşından 23 yaşıma kadar gitmediğim doktor veya hastane kalmadı amk aradım aradım ama sonuç koskoca bir nah bulursun oldu. O zamanlar aşırı depresif aşırı umutsuz bir kişiydim.
Sonra düşündüm dedim oğlum niye taktın buna sal gitsin keyfine bak kendini bir konuda öne çıkar insanlar seni onla hatırlasın diye tabi şahsım zeki olduğu için bir anda ünide zekamdam söz ettirir hale geldim sonra bir bıraktım sonra tekrar taktım tekrar bir daha açmamak üzere bıraktım konuyu kapattım. Şimdi herkes bir şey öneriyor ama umrumda değil bazen çok tatlı olduğunu farklı bir hava kattığını söylüyorlar onları bile takmıyorum amk.
Bazen alışmak gerekiyor engelleri aşamıyorsan o engele alışacaksın. Aslında benim için bir engel değilmiş benim ben olmamı sağlayan bir etkenmiş.
