insan evladı, bazen kendini sorgulamadan yaşayıp gider. Düşünmeden, sorgulamadan, empati kurmadan geçer günler. Ama bir yerde bir şey olur, bir olay, bir söz ya da bir yüz... işte tam o anda, insan olmaya bir adım daha yaklaşır. Çünkü insanlık dediğin şey, "ne yapıyorum ben?" sorusuyla başlar.
Çeyrek kala olanlar ise o soruyu sormaktan korkanlar. Belki o soruyu sormanın yükünden, belki de cevabını bildiklerinden ama kabullenemediklerinden... Hala kendilerine 'insan' diyebilmek için umut taşıyanlar.
Bazen uyanır mıyız o çeyrekten? Belki. Ama uyanmasak da o yolda olmaktır mesele. Yol insanı insan eder, varış noktası değil.
