Bazen düşünüyorum. Hayalini kurduğum birçok şeyi yaşama şansına eriştim. Şükrediyorum. işte bazen bir boşluk tutuyor yakamdan, “şunu da yaşasan fena olmazdı” diyor. Biliyorum sonu yok bunun ama bir kere giriyor aklıma işte.
Bu gece de, başka bir yerden tuttu yine yakamı o boşluk denen musallat. Eğildi kulağıma “aslında hiç sevilmemiş olabilir misin sigi?” Diye fısıldayıp yok oldu ortalıktan. Hassiktir! Gerçekten kocaman bir hassiktir! Bunu cidden hiç düşünmemiştim.
Yıllar süren ilişkilerim, günübirlik ilişkilerim, arada akıp giden flörtler… hiçbirinde sevilmemiş olma ihtimalim gözlerime uykuyu haram kılıyor bu gece.
Düşünsene sigi, belki onlar da seni sevdiklerini “sandı” ya da içten içe bir beklentileri vardı senden. Yargılamıyorum, dedim ya belki onlar bile farkında değildi bu durumun.
Düşünsene sigi, belki hiçbiri senin onlara verdiğin saf sevgiyi sana hissetmedi. Günü geldi ve bir şekilde heybesini toplayan yoluna devam etti. Peki sen sigi, sen hiç gitmeyi düşünmediğin için mi yanına almadın heybeni?
Yoksa sen hala anne sevgisi gibi bir sevgiyle karşılaşacağını mı zannediyorsun sigi?
