yamulmuyorsam daha önce yazmıştım, anlatalım yine de duyan var - duymayan var.
zamanın birinde (ergenlik yıllarımız) yine kar-kış kıyamet taksim meydanında (o zaman trafiğe açıktı) arabanın içinde kırmızı ışıkta bekliyoruz.
arabanın içinde o zamanlar klima falan yok, sadece motor sıcaklığını veren fan var. buna rağmen soğuktan çükümüz büzülmüş halde oturuyoruz.
tam o sırada önümüzden - yaya geçidinden üzerinde deri mont, altında neredeyse mini etek diyeceğimiz kot etek, ayağında harley çizmelerle olan bir hatun geçti.
arabayı kullanan bizden en az 20 yaş büyük olan abimiz arabanın direksiyonuna vurup isyan ederken bir sigara yaktı ve söylenmeye başladı.
- bu ne amk ya! ulan biz evde karıyı bir türlü ısıtamadık. 4 ton kömür yaktım, her odaya bir soba koydum (o zamanlar doğalgaz kombi vs evlerde yok) karı yine ısınmadı.
akşam eve geliyorum, karı sobanın başında önünde kömür sobası arkasında katalitik tüplü soba iki soba arasında oturuyor. bırak karının yanına yaklaşmayı; ben daha kapıdayken karı "üşüyorum kapat kapıyı" diyor. yatağa neredeyse sobayla yatacak, yaz gelmesini bekliyoruz ceza sahasına girmek için...
şu karıya bak, bir de bizim karıya bak.
bu karı bu havada dışarda mini etekle dolaşıyor, bizim karı evde lahana gibi kat kat giyinip gezmesi yetmiyor bir de üzerinde yorganla dolaşıyor.
o zamanlar bu isyana tebessüm etmiştik.
şimdi aklıma geldikçe gülüyorum.
