kitabını okudum. tiyatrosuna gittim. en cok bana soracaksınız:)
sevdigimiz saydıgımız bir eserdir.
raif efendi sıradan evliligi, sıradan memurlugu gorunurde cok sıradan bir adamdır. ama kalbinde gecmisten cok buyuk askı, cok buyuk hikayeyi, maria puder i saklamaktadır:
aklımda kaldıgı kadarıyla en sevdigim alıntıları bırakıyorum kitaptan:
-raif efendi: berlin de yalnız mısınız?
-maria puder: ben hep yalnızım.. cocuklugumdan beri.. kopek gibi yalnız.
**
insanlar bu kadar komplike ruhlarken ederlerini bes dakikada nasıl veriyorduk, sasip kalıyordu.
**
-maria puder: simdi gidiyorum. ama ne zaman cagırırsan gelirim. nereye cagırırsan gelirim.
