Kendimi o kadar tutuyorum ki gözyaşım ucunda bekliyor, bir dokunsalar hüngür hüngür ağlayacağım. Elimde olan her şeye şükrediyorum, olmayanlar için çabalıyorum ama bazı şeyler var ne şükürle ne çabayla halloluyor. Kime anlatacak olsam ya bir anda onların derdini dinlerken buluyorum kendimi ya da baştan savıyorlar.
içimize ata ata kanser olup bir dert daha edinmeyiz inşallah.
