Osmanlı Türkçesi الله (Allah) sözcüğünden devralındı. Osmanlı Türkçesi sözcük Arapça اَللّٰه (el-lāh) sözcüğünden alıntıdır. (Bir görüşe göre Arapça belirli tanımlık olan el edatı ve tanrı mânâsına gelen ilâh kelimesinin birleşmesiyle ortaya çıkmıştır. Daha çok yabancı yazarların gösterdiği bir temayüle göre Allah lafzı, Câhiliye Devri Arapları’nın putlarından olan el-Lât (اللات) veya Ârâmîce elâhâ (الاها) kelimelerinden alınmıştır.[1] Allah inancı dışındaki inançlara bağlı olanlar, Arapça konuşurken başka başka varlıklar veya putlar için ilâh kelimesini kullanabilmektedir. Allah ise bir özel isim olarak sadece islâm inancındaki tek ve eşi benzeri olmayan yaratıcıyı ifade etmek üzere kullanılması bakımından ilâh kelimesinden farklıdır.) Esmâu'l-Husnâ olarak bilinen 99 ismin çoğunlukla fail ve mübalağa-ı fail kalıbında olması göz önünde bulundurulduğunda Arapça ulûhiyyet sözünün mübalağa-ı faili olması da muhtemel görünmektedir.
