sağolun var olun yazar arkadaşlar. netflix'te bir program vardı "ölümü tadanlar" gibi birşeydi. tamamını tatmakla beraber daha fazlasına da şahit oldum. doktorlarımın, karımın hamile olmasına rağmen bile umut yok beklemeyin sözüne inat -tabiki allahın izni ile- aranızdayım. yoğun bakımda yatarken haftalarca şunu hayal ettim, karım ben ve bebek arabasında bebeğim parkta yürüyüş yapalım evde hazırladığımız termus çayı eşliğinde. hayat bu kadar işte. ne çok önemsemeye ne boşvermeye gelmez. anı yaşayın. mutlu edin ki mutlu olasınız.
