Bugün eski iş yerimden çok uzun zamandır görüşmediğim bir arkadaşımla karşılaştım, o'nu sordu bana.
"Artık hayatımda değil." dedim.
Bu cümleyi kurmak ne kadar zormuş, yaşarken de zor evet, ama kendi sesimden duymak o kadar ağır geldi ki, anlatamam.
"Artık hayatımda değil."
Esasen çok doğru bir cümle de olmadı.
Bir kişinin hayatınızda olmaması için aklınızda, kalbinizde, her anınızda, anılarınızda, her saniyenizde, hemen hemen her gece rüyalarınızda olmaması, bazı geceler bu saatlere kadar o'nu düşünmekten uyuyamama halinin olmaması ya da bazı geceler bilmem kaç defa uyanıp o'nu düşünmemeniz, bazı geceler eski zamanlardaki gibi sadece o'nun bir şeyler anlatmasını ve sadece o'nu dinlemeyi, sesiyle uykuya dalmayı arzulamamanız gerekiyor bence.
Ben hâlâ rüyalarımda gittiğini, o'nu bir anda kaybettiğimi, arayıp arayıp bulamadığımı görüp korkarak ve canım acıyarak uyanıyorum.
Çok saçma.
Gerçekten inanılmaz yoruldum sözlük, çok yoruldum.
Düşünüyorum da, ben sadece hayatta kalıyorum artık, daha fazlası yok.
Sonra işte aklımda birdenbire bu şarkı belirdi. Kaç defa dinledim bugün, bilmiyorum.
Neyse ki çok güzel bir şarkı *
