Ben olayı müzikal açıdan ele almak istiyorum. Çünkü müziğin gelişmesi için çok önemli bir yeri vardır bu ilahilerin.
Ortaçağda kilisenin kutsal metinlerin okunuşunda değişiklik yapılmasına karşı çıkması sebebiyle uzun bir süre sadece 'neuma' adı verilen çekim işaretlerine uyarak basit bir şekilde söylenmiştir. Daha sonra italyan keşiş guido d'arezzo'nun icat ettiği nota sistemi sayesinde ilahiyi seslendiren koro üyeleri ezgiye basit armoniler ekleyerek söylemeye başladı. Bunlara organum deniliyordu. ilk sese paralel olarak farklı bir oktavda ikinci bir sesin eklenmesi diyebiliriz. Korodan birisi bas veya bariton şekilde seslendirirken ilahiyi ikinci bir kişinin tenor olarak aynı ezgiyi seslendirmesi. Ki bu tenor seslerin eklenmesi ilk başlarda eşçinsellik olarak görüldüğü için karşı çıkılmış. ilerleyen aşamalarda başka melodilerde eklendi ve ars nova diye adlandırılan polifoni ortaya çıktı. Kilisenin etkisi kırıldıkça besteciler ezgilere Kilise orgu gibi müzik aletleri de ekleyerek devrim yarattılar. Rönesans ile beraber kilisenin baskısını pek sallayan kalmadı ve besteciler kendilerini daha özgür şekilde ifade ettiler. Monteverdi'nin Vespers'i yeni tarzın öğelerini taşıyan kutsal müzikte çığır açan bir eser olarak görülür mesela. Bu yenilikler klasik müziğin ortaya çıkmasını sağlamıştır. Barok dönemde bach'lar, Handel'ler, vivaldi'ler, purcell'ler ortaya çıkmıştır bu sayede. Bu saydığım bestecilerin hepsi hayatının belirli bir evresinde kilise müziği ile ilgilenip Kilise için çalışmıştır.
Merak edenler guido'nun eli diye aratırsa bahsettiğim 2.5 oktavlık ilk notasyon örneğine ulaşabilir.
Bu konuda 5 sayfa daha yazabilirim ama okunmayacağı için burada bırakıyorum yazmayı. Birkaç tane de örnek ekleyelim aşağıya.
