Doğrudan şaşmayarak senelerce, evet tam 11 sene çalıştım, çabaladım, bugünümü tırnaklarımla kazıyarak yaptım, kimseden tek kuruş fayda görmedim, tek başına geldim bu günlere. Başımı yastığa vurduğumda bu kıymetli ama yalnız 11 sene boyunca boğazımdan bir gün bile haram lokma geçmediği için huzurla uyuyorum.
Hayatım boyunca 2 kere sağlam çıkmaza girdim, sağlam sıkıntılar yaşadım, geldiğim noktada artık düze çıktım mı, öyle geliyor ki evet, hala tek başına olduğum için kayıranım yok, sahip çıkanım yok, o yüzden birilerinin ense keyfi yapabilmesi için daha çok sorumluluk yüklenerek daha çok çaba sarfetmek zorunda kalıyorum.
Taa ki bugüne kadar, bugün çaylak bir mühendisin yersiz isyanı beni kendime getirdi ve ben de isyan ettim, isyanını bastırabilmek için. Bir işe yarar mı hiç sanmıyorum.
