1997 iran yapımı Abbas Kiyarüstemi filmidir.
Uzun zamandır gözüme çarpıyordu, izleyeyim dedim, çok sevdim. Okumayı, izlemeyi, üzerinde düşünmeyi en sevdiğim konulardan birini işliyor. Odaklanıp izlenmesi gereken bir film.
Bayıldığım birkaç diyalogu aşağıya bırakıyorum.
--spoiler--
-Fakat insanın devam edemeyeceği bir an gelir, tükenmiştir ve hareket etmek için Allah'ı bekleyemez. Kendisi harekete geçmeye karar verir. Işte o an intiharın adlandırıldığı zamandır.
O zaman 'intihar' sözcüğünün sadece sözlüklere konulsun diye bulunmadığını kavrarsın. O eylemsel bir uygulama olmak zorundadır. Kendimi bu hayattan kurtarmaya karar verdim.
-intiharın en büyük günahlardan biri olduğunu biliyorum. Fakat mutsuz olmak da büyük bir günah. Mutsuzken başka insanları incitirsiniz.
Bu da günah değil mi?
Başkalarını incittiğimizde bu bir günah değil midir? Aileni incitiyorsun, arkadaşlarını.. kendini incitiyorsun. Bu bir günah değil midir? Eğer seni incitirsem bu bir günah değildir fakat kendimi öldürürsem öyle midir?
-Allah'ın bağışlayıcı ve dolayısıyla büyük olduğunu düşünüyorum. O yarattıklarının acı çektiğini görmek istemez. Allah belki de bizi zorla yaşamaya mecbur etmediğinden çok yücedir. Bu çözümü insana bağışlamasından dolayıdır.
--spoiler--
