Çok zordur. Sevdiğinden ayrı düşmenin sebep olduğu, o en baştaki (sanki üzerinizden hiç gitmeyecekmiş gibi gelen) çok derin acı hali, bir süre sonra -istemesekte- bir kabullenişe dönüşür. Bu ilk acı durumu, paylaşılan şeylerin yoğunluğuna göre bazen çok uzun sürebilir. Ancak yeterli süre geçtikten sonra her aklına geldiğinde, (hayatın boyunca tekrar edecek şekilde) içini ince bir sızı kaplar. Bazen bir yerlerde otururken, o eski hatıralar ve giderek silikleşen gülen yüzü kafanda canlanır ve uzaklara dalıp, dakikalarca sessiz kalırsın. Bazen sebepsiz yere gülümsersin, bazen de gözünden ince bir yaş süzülür. "Umarım hep mutlu ve sağlıklıdır" diye içinden kimselerin duymadığı ve bilmediği dualar edersin.
