1-2 basit diyaloğumuz dışında tanışıklığım olan birisi değil. Bunun dışında herkes gibi sözlükte entrylerine denk geliyordum. Ben sözlükte değilken vefat etmiş, cidden yakınen tanırmışçasına üzüntü çöktü içime.
Ölmüş mü, ölmemiş mi üzerinden dönen mide bulandırıcı tartışmaları görmeyi cidden anlamlandıramıyorum. insanın bunun üzerinden uyanıklığını ispatlamaya çalışması için ya beyinsiz ya da safi kötü olması lazım herhalde. Yani, mesela biri geldi, birinin ölümüne dair hissettiklerini yazdı, içini döktü, sonradan anlaşıldı ki aslı yokmuş… ne olur en fazla? Dünyanın en uyanık insanı olmaktansa milyarda bir ihtimal bile olsa bir insanın vefatı üzerine çiğlik yapmamayı tercih etmiş oluyorsun. Kandırılmış olmayı, Gencecik bir kızın ölümü üzerine çiğlik yapmaya yeğlemek gerekmez mi? Neyse işte, çeşit çeşit insan var diyelim.
Dediğim gibi, pek tanımazdım ama bazılarını rahatsız eden o zaman zaman büyüklenmeci tavırları dahi rahatsız etmiyordu beni. Hem az çok elinin kalem tuttuğunu gösterme çabasından, hem de çocuksuluğundan olsa gerek. Tartışması bile belirli ölçüler çerçevesindeydi. Bir ara bir başlıkta şakadan sataştığımı hatırlıyorum, hiç öyle küs bir tavır da sergilemedi.
Benim uzaktan gördüğüm kadarıyla yazmayı, bilmeyi ve bu meyanda takdir edilmeyi önemseyen çocuksu biriydi. Ara sıra ekabirliği olmuşsa da ona vermek lazım. Ne diyeyim, allah taksiratını affetsin, mekanını cennet etsin, geride kalanlara sabır versin.
