8 ay once isten cikarilmistim, is yerinde son günümdü ve is arkadaslarim gün icinde vedalasmaya geliyorlardi yanima tek tek. Calisirken Sık sık danistigim ve birlikte calistigim orta yasli destek (?) mudurumuz (support manager) de yanima gelip kisa bir konusma yapti, ve asla unutmayacagim bir sey soyledi samimi ve ciddi bir sekilde: “bu yapi/karakter sende olduktan sonra gidecegin her yerde kabul gorursun, bundan suphen olmasin” (yabanci dilde soyledigi icin cevirince anlami biraz bozuluyor kurdugu cumlenin).
Bugun evimde tek basima yemek yerken bu geldi aklima, ve gozumden yaslar suzuldu oyle sofranin basinda. Cocukluktan ciktigimdan beri elestirdigim, cogu insanin sevmedigine inandigim ozelligimi, benligimi, övmüstü. oyle durduk yere, övebilecegi baska seyler varken. bunu umarim hic bir zaman unutmam.
Sonra linkedin’de su profil cikti karsima ve bu sefer yaslar gulmekten geldi gozumden (sivas veya cevresinden olanlar anlar sebebini):
