Kendimi çok uzun zamandır çok mutsuz hissediyorum. Sadece bazı günler diğerlerinden daha az veya daha fazla oluyor. Aslında tam olarak beni mutsuz eden şeyi de tarif edemiyorum. Uzunca düşündüğüm zaman yaşamak, aidiyetsizlik, sevgisiz bir ortamda büyümüş olmak gibi nedenler bulabiliyorum. Ama ne yapsam içimi bir çocuk gibi mutlulukla doldurabilirim bilmiyorum. Özünde neşeli bir insan olmanın bu kadar yaralayıcı şeyi yaşayıp, ruhunda bir sürü iyileşmemiş veya da iyileştiğini sanıp her bir dokunuş da daha çok acıyan yaraları varsa belki de artık mutlu olmak veya iyi hissetmek masalsı bir hayal olabiliyor...
Aslında bununla ilgili çok şey yazabilirdim, kendime veya karalama defterime yazıyordum. Ama artık yazmak, bunu konuşmak da iyi gelmiyor.
Sadece erken saatlerde ya yatağıma girip uzunca bunu düşünüyorum ya da küçükken nedenini anlamadığım şekilde büyüklerin uzaklara dalmasını yaşıyorum.
Ne kendimden ne de hayatımdan hiç umudum olmayalı birkaç yıl oluyor..
