öztürk'ün yıllar önce söylediği bi şarkı. daha internet yokken ya da ben tanısmamısken radyoda duyup yıllarca aradığım, internetin gelmesiyle bulduğum şarkıdır kendisi. söyleyenin sesi iyi değildir ama bi garip eder insanı.
sahilin sesini onceden bilirdim
oysaki bu seslerdeki bastırılmaz duyguların
inan anlamını sen gidince anladım
yalnızlıklar duştu peşime kararsızlığın ortasında..
ve guneş dogdu yıpranmış hayallerime
guneş sensiz dogacak karanlık odama..
ruzgara kapıldım guz yaprakları gibi
ulaştım sensizliğe ozgur bir denizci gibi
uzak değil ruyalar artık kırılmam kadere
mutluluğu buldum sonunda sensiz gunlerimde..
