bir kere düşün... vatan herkesin hakkını, hayatını, namusunu koruyor. onu savunmak gerektiğinde vatan evlatlarını kırbaçla sınırlara sürüyorlar. vatan, herkesin gerçek annesiyken, bir sürü adam sağlığında sütünden, hastalığında ilacından geçinmeye çalışıyor. vatan ki, her karış toprağı ecdadımızdan birinin kanıyla yoğrulmuş iken kimse üzerine iki damla gözyaşı dökmek istemiyor! vatan ki, kırk milyon can besliyor, hala uğrunda isteyerek verecek kırk kişiye sahip olamamış! vatan ki, bir zaman kılıcının sayesinde birkaç devlet yaşarken, şşimdi birkaç devletin yardımıyla kendiini koruyabiliyor! vatan ki, hala erkeklerimiz manasını bilmiyor, kadınlarımız adını işitmemiş. işte kibir say, gurur say,delilik say, her ne sayarsan say; ben o vatanı sana bana muhtaç görüyorum. ben yürekte askerim. isterim ki, fikrinde ne kadar ümidi, gönlünde ne kadar arzusu varsa "vatan" der demez hepsi birden sabaha erişmiş yıldızlar gibi görünmez olsun. sen tabiatta anasın. istersin ki, vatana benim gibi bir evlat yetiştiresin. bu hamiyet fikri memleketimizde daha anasının karnına yeni düşmüş çocuk gibi küçücük bir şeyken, seni, beni dünyadan alsın.; o fikrin de, o fiikir sahibinin de vücudunu gereksiz kılsın. bu, rabbin adaletine, hikmetine nasıl yakışır?...
bir kadının karnını yarıp da içindeki saçı bitmedik masumu paralamak kalabakahaydutlarına yakışır. kader öyle zulümlerin dışındadır... elbette dışındadır.hem yaşayacağız hem de vatanın gelecekteki parlak günlerini göreceğiz, hem de dünyada vatan yolunda ölmeyi bin yıl yaşamaktan hayırlı bilen çocuklar bırakacağız. *
