"ben giderken hüzünler bırakırım. bu benim yaşadığımdır."
hayatta bazı kararları vermek o kadar zor ki... ah allahım ne olur güç ver bana... uludağ üniversitesi koridorlarında daha fikir aşamasındayken verilen duygu dolu sözler... sözlüğün ilk script ekolize ayarı geldiği
gün birbirlerimizin kasıklarını tutarak sevinmemiz.... buraya dair anılarım o kadar çok ki... kafam çok karışık ya... neyse ki içimdeki uludağ ruhu yanlış kararlar vermemi engelliyor...
eğer uzun ve güzel nickli bir yazarımız,
"en derin aşklarda bile
yaşanır bu gelgitler
her insanın içindedir
bu hırçın dürtüler
bazen bir an olur ki
şaşırırsın olanlara
hiç olmadık yere sürükler
bu zamansız öfkeler
yalnız kalınca kendinle
pişmanlık sarıverir
ama giden çoktan gitmişse
çareler çaresizdir
kal de hadi kal de
bana kal de kalayım
bana kal de
hadi gitme de
bana kal de kalayım"
bu sözleri duyup bana "kal" derse, sonsuza dek kalacağım yer. buralardan gitmem buralar benden
gitse bile.... asla...
bunu söylemesi gereken yazar girilerini silip yok olmuş. aman allahım ne acı... bana kal demesi
gereken insan gitmiş..
