türkiye'nin diyarbakır'ıdır. öyle kendine has, öyle kendine müsemma.
çıplak çocuklu, eller satan mendillerdir diyarbakır.
köfteli ciğlerdir, üzerine limon sıkılası.
el emekli, göz nurlu bakırcılardır; her darbe sesinde ninni ısmarlayan.
kaç kere gittin diyarbakır a?
kaç kere geçtin hazar gölünün kıyısından?
kaç kere gördün düzlüklerini?
kaç soguk çocuk elleri tuttun?
kaç gece tenefüs ettin karbonmonoksit kokulu, aralık ayını?
kaç kere aldıgın mendillere sildin gözyaşını?
atıp, tutma şehri degildir diyarbakır.
koca bir hasret, büyüyen bir yaradır!
