pyramus ve thisbe;
Shakespeare’in belki de en önemli eserlerinden biri olan Romeo ve Juliet’inin kökeni esin kaynağı ve antik dönemlerdeki versiyonudur. hikaye Babilde geçer..
--spoiler--
Pyramus ve Thisbe:
Pyramus ve Thisbe birbirlerine çok seven iki aşıkmış. Evleri yan yana, duvarları birbirlerine bakan evlermiş. Bu iki aşık birbirlerini çok sevmelerine rağmen aileleri anlaşamayan ailelermiş ve bu iki aşığın evlenmelerine karşı çıkmışlar. Hiçbir şartta ve koşulda evlenmeleri mümkün olamıyormuş. Bu iki aşık odalarının duvarları bitişik olduğu için duvarlarından gizli gizli konuşuyorlarmış. Yine böyle olan bir gün, bu iki aşık kaçmaya karar vermişler. Kaçacakları yeri planlamış, her şeyi konuşmuşlar. Buluşacakları yer dut ağacının altı olacakmış. Kaçacakları günün gecesi Thisbe Pyramus’dan daha önce oraya varmış ve orada beklerken sesler duyarak korkmuş ve bir mağaraya doğru koşmuş. Koşarken boynundaki şalı yere düşmüş. Thisbe’in duyduğu ses aslında bir aslana aitmiş ve aslan Thisbe’nin düşen şalını ağzına alarak parçalamaya başlamış ve aslandan şala kan akmış. Tam bu sırada Pyramus dut ağacının altına gelmiş ve gördüğü şey kanlı bir şal olmuş. Bu gördüğü manzaraya karşı Thisbe’in öldüğünü düşünerek bir hançer ile hayatına son vermiş. Daha sonra Thisbe de saklandığı mağaradan çıkarak dut ağacının altına gelmiş. O da geldiğinde karşılaştığı manzara karşısında şok olmuş. Pyramus kendini bıçaklamış kanlar içinde yerde yatıyormuş. Pyramus’un akan kanı karadut ağacının köklerine karışmış ve dutun rengini koyu hale getirmiş. Onu bu halde gören Thisbe ise gözyaşlarına tutulmuş ve Thisbe’in gözyaşları dut ağacının yapraklarına düşmüş. Böylece bu iki aşık asla kavuşamamış. Ve karadut bu ölümsüz aşkın meyvesi olmuş.
