Yasemin, küçük ve huzurlu bir köyde yaşayan genç ve güzel bir kızdı. Uzun, siyah saçları ve derin yeşil gözleri ile köydeki herkesin dikkatini çekerdi. Neşeli ve yardımsever kişiliği sayesinde herkes onu severdi. Ancak ne Yasemin ne de köylüler, ona aşık olan bir varlığın varlığından haberdardılar. Bu varlık hiç de insan değildi; bir cindi.
Bu cinin adı Zalim'di. Zalim, yıllar önce bir büyücü tarafından köyün yakınlarındaki büyük bir ağaca hapsedilmişti. Ancak büyücü, büyüsünün tamamını gerçekleştiremeden öldüğü için Zalim, ağacın etrafında serbestçe dolaşabiliyordu, ama köyün daha ötesine geçemiyordu. Yasemin’in köyü Zalim’in dikkatini çekmişti ve yıllar içinde sürekli ağacın etrafında dolaşarak onu gözlemişti. Zamanla Yasemin’e karşı güçlü bir sevgi beslemeye başlamıştı.
Bir gece, Yasemin rüyasında bir figür gördü. Bu figür, uzun boylu, yakışıklı ve ürkütücü derecede karizmatikti. Figür onunla konuştu: "Yasemin, seni uzun zamandır izliyorum. Seninle konuşmak, seni sevmek istiyorum."
Yasemin, bu tuhaf rüyadan korkarak uyandı. Ancak Zalim'in dikkatinden kaçmamıştı bu korku. Zalim, rüyalar aracılığıyla Yasemin'le iletişim kurmayı sürdürmeye karar verdi. Her gece Yasemin, Zalim'in büyüleyici ama aynı zamanda korkutucu varlığını hissediyordu. Zalim, Yasemin'e aşık olduğunu ve onunla birlikte olmak istediğini sürekli tekrarlıyordu.
Bir gece, yasemin ağacın yanına yürümeye karar verdi. Zalim’in varlığını hissettiği bu yer, onu garip bir şekilde çekiyordu. Ağacın altına oturdu ve gözlerini kapattı. O an, Zalim'in sesini tekrar duydu: "Yasemin, ben Zalim. Sonsuza dek seninle kalmak istiyorum. Eğer istersen, birlikte olabiliriz."
Yasemin, ilk başta çok korkmuştu. Ardından zamanla Zalim'in sesine alışmış ve ona karşı bir merak duymaya başlamıştı. Sonunda onunla konuşmayı kabul etti. Zalim, Yasemin’e kendi hikayesini ve ona duyduğu derin aşkı anlattı. Yasemin, Zalim'in sevgisini anladı ama aynı zamanda onun insan olmadığını ve bu ilişkinin imkânsız olduğunu biliyordu.
Yasemin, Zalim'e teşekkür ederek, "Zalim, seninle konuşmak ve seni tanımak güzeldi. Ancak senin doğan, benim dünyamdan çok farklı. Biz bir arada olamayız. Lütfen bunu anla ve beni serbest bırak," dedi. Zalim, derin bir hüzünle Yasemin'in dediğini kabul etti.
Zalim, Yasemin'i özgür bırakmaya ve onu korumaya karar verdi. Yasemin’in köyündeki herkes, birden bire daha huzurlu ve mutlu hissetmeye başladı; çünkü Zalim, Yasemin'i izlemeye ve köyü her türlü kötülükten uzak tutmaya devam ediyordu. Zalim'ın aşkı, Yasemin'e duyduğu derin sevgiyi ve bağlılığı, onu kötü niyetli bir varlık olmaktan uzaklaştırmıştı.
Yasemin her ne kadar Zalim'le birlikte olamasa da, onun aşkı ve koruyuculuğu sayesinde köyde huzurlu ve mutlu bir yaşam sürdü. Zalim ise, Yasemin'e olan sevgisiyle sonsuza kadar gizli bir muhafız olarak kalmaya devam etti. Yasemin'in gözyaşları dökmesine gerek kalmamıştı, çünkü Zalim hep onun yanı başındaydı, görünmez bir koruyucu olarak. Bu hikaye köyde nesiller boyu anlatıldı ve herkes Yasemin'in hikayesinden ve aşkın gücünden dersler çıkardı.
