en başa dönsem çocukluğuma kadar insem iyi olurdu. ama o zaman da şimdiki aklım olmazdı. giden gelmez. neticede insan hatalarıyla büyür. tecrübeleriyle olgunlaşır. önemli olan filmi başa sarmak yada keşkelere sığınmak değil bundan sonrası için elinden gelenin en iyisini yapmak. bunu ilk idrak ettiği an hemde, hiç beklemeden. tekrar aynı hataları yapmadan. o zaman herşey çok daha güzel olur. işte o zaman ümit hep vardır. ben hayattan bunu öğrendim. bilmiyorum başkası daha farklı düşünebilir. saygı duyarım..
