bu genç yaşta çalışıyorlar, en azından çocuklar. çalışan insan tembel tembel yatan insandan kıymetlidir. bugün bim de çalışır. tamam belki parası az ama en azından az da olsa piyasayı tanır. iş hayatını iş disiplinini öğrenir. insan ilişkilerini bilir. toplumda nasıl hareket edeceğini öğrenir. bunlar az şeyler mi? yarın öbürgün ya işteki pozisyonunu yükseltir yada yüksek imkanlara sahip bir iş bulur oraya geçer. sonuçta terakki (ilerler) eder. bir akrabamız, buna benzer bir firmada çırak olarak başladı, şu anda müdür. hayatı hep para üzerine kurgulamayın. hayatın zorluklarını görmemiş bir insan eline geçen imkanların kıymetini bilmez. şimdinin ebeveynleri çocuklarını çalıştırmıyor. bu çok büyük bir hatadır. 30 yaşına gelmiş hala evde oturup hiç bir iş yapmayan baba parası yiyen insanlar var. bu nedir yani? çalışmayan insan, insan kıymeti bilmez. aman evladım çile çekmesin, aman yavrum ezilmesin. lan bırak çeksin ezilsin ki insan olsun insan kıymeti bilsin. evde kedi mi besliyorsun, insan o, insan içine karışmadan nasıl öğrenecek hayatı? ..
babamın atölyesinde çalışmaya başladığımda 10 yaşındaydım. 14 yaşımda elimde otuzluk kapalı askı bütün sanayiye çay dağıtıyordum. en az 10-15 sokak nerden baksan 150-200 dükkan. 5 dk oturmak yok. öğlen sadece yemek molası 15 dk. sabah 08.00 akşam 18.00
