köpekleri çok seviyorum. onların da koşulsuz sevme biçimlerini daha da çok seviyorum. kafaları okşanırken ki kısılan gözlerine, baba sesleri çıkarmalarına, memnuniyetlerini dile getirmek için kuyruk sallamalarına ve hatta işi abartarak götlerini sallar dereceye getirmelerine bayılıyorum. bunlardan bir tanesiyle de hemen hemen her sabah sevişiyorum.
çalıştığım yer yaşadığım ilin periferisinde. buraya varmak için de köyün birinden geçiyorum. aslında doğrudan otobandan giderek baypas da yapabilirim ama sevişken mahlukatı görmeden edemediğim için yolumu bile isteye uzatıyorum.
neyse, adını idris koyduğum bu köpeğin yattığı belirli bir noktası var. ekseriyetle orada yatıyor ve fırlama olduğunu belli edermişçesine kulaklarını dikerek etrafı süzüyor. 50 - 60 metre kala kullandığım aracı fark edebiliyor ve ivedi şekilde ayaklanıyor. ayaklandıktan sonraki halleri ise küçük bir çocuk gibi şen kahkahalar atmama sebep oluyor. dörtlüleri yakıp durduğumda ise hemen kaptan mahallinin olduğu kapıya doğru seğirtiyor ve selamlamaların en güzelini yapıyor. üç beş dakika seviştikten sonra ellerimi avuçlarımı yalayarak beni yolcu ediyor. vitese takıp ilerlediğim anda da tekerlere tetiklenip havlamaya başlıyor. alem bir canlı anlayacağınız ya da geri zekalı.
yarın denk gelirsem fotoğrafını çekip işbu entariye ilave edeceğim.
