şu an türkiye cumhuriyeti tarihinde hiç olmamış şekilde liyakatsiz kadrolarla yönetilmektedir.
bu topraklar Osmanlı'nın yıkıldığı ve yüzlerce yıl süren çöküş son bulma döneminde bile bu kadar liyakatsizlik ve adaletsizliği yaşamamıştı.
osmanlı yıkıldı, dağıldı ama yıkıntıları arasından yeni bir ülke kuracak idare edecek, liyakatli kadroları bıraktı. haini de vatanseveri de kahramanı da korkağı da liyakatli insanlardı ve yaptıkları ne olursa olsun işini bilen insanlardı.
şu an devletin tolumun geleceğine yön verecek iktidarı ve muhalefetiyle öyle bir insan kapasitemiz var ki....
bugün bu ülkede doğmuş bir bebeğin orta üst kademede olan 10 milyonluk bir kesimde değil ise hayatı boyunca asla kabul edilebilir bir seviyede sağlık, beslenme, eğitim, hukuk, iş güvenliği, sosyal hayat ve sosyal güvenliği olmayacak bunlara erişemeyecek.
bugün doğan bebek toplumda orta - üst kademede hayata gelmemiş ise ömrü boyunca avrupa standartlarında kabul edilebilir (dikkat ediniz, aynı değil de kabbul edilebilir) bir yaşam kalitesini - geleceği asla göremeyecek.
bu bebeğe hangi rejim, sistem, ideoloji, parti, idare olursa olsun bu refahı asla kazandıramayacak.
bugün, şu an hadi avrupa standartlarında bir hukuk, ekonomi, sistem kuralım da refahı yakalayalım desek; onlar kadar olmasak da onlara yakın bir yaşam kalitemiz olsun diye şimdi işe başlarsak belki bugün doğan bebeğin çocuğuna bu yaşam standartlarını hazırlayabiliriz.
belki...
bir ülkenin en büyük kaynağı insandır. biz insan kaynağımızı yok ettik.
şu an 1 trilyon dolara yakın iç ve dış borcumuz, ödeme yükümlülüklerimiz, garantör olduğumuz yatırımlar var.
aynı zamanda 90 milyon insana bakmalıyız ve ithal ettiğimiz ineğin karnını doyurmak için saman ithal ediyoruz.
muazzam bir beyin göçü - kaliteli insan ihraç ederek muazzam bir cahil sorumsuz atıl insan ithal ediyoruz.
ülke zenginliklerimiz kıt ve çoğu atıl, getirisi olanlar da ya satılmış ya kiralanmış yetki devri yapılmış.
bugün 40-50 yaşında olan bir vatandaşın sadece babası çalışıp ailesine bakmış, çocuklarını okutmuş, evlendirmiş, birikimiyle bir ev veya araba almış ama bugün 40 yaşında olan insan hem kendi hem eşi çalıştığında, babasından kalan evde oturduğunda anca çocuklarının bakımı eğitimi ve evlenmesini karşılar. bu 40 yaşında olan adamın çocuğu çalışmayla sadece karnını zor doyuracak ve bu 40 yaşında adamın çocuğu asla dedesi babası seviyesinde bir refah gelir seviyesine erişemeyecek.
