aile yanından ilk ayrılınıyorsa, kısa da olsa kalınması gereken yerdir.
eğlenceli tarafları mevcuttur efendim.
tabildotta yemek yemenin tuhaf gelişi, bir kaç kişiyle aynı odayı paylaşmak, kısa bir sürede uzun süredir böyleymiş gibi davranıvermek.
kaçış planları yapmak, sonra da ama ayağımda çoraplarım yok ki diye şahane bir sebeble vazgeçmek.
gizliden odada yapılan kısır partileri.
annenin kargoyla gönderdiği erzak kolileri. açılır açılmaz yaprak sarmalarının hızla tüketilmesi.
banyoda sıra beklemek, çamaşır leğeniyle samimiyet kurmak, çorapları çıldırmış gibi çitilemek.
koridorlarda, saçlarını ütüleyen kızları görmek, deli ayol bunlar diye düşünmek. yakarsın kızım kafa derini diye de uyarmak... (yok tabi ben yurt çocuğuyken, böyle saç düzleştiriciler falan.)
imza föylerinin imzaya çıkarıldığının anonsu, öğrenci yurdu klasiğidir, anlaşılması imkansız anonslar...söyleyeni bir bulsam, tebrik edicem diye geçirtir insanın kafasından, her seferinde.
