dönüşü olmayan yollarda kurulan tarifsiz hayallerdir.
yolumu teptim, vardığım gibi kendimi sokaklara attım. aynı anda bu yerde olsaydık nasıl olurdu diye düşündüm, tam ben düşünürken adı geçti. tanımıyormuş gibi yaptım.
bu geceye kalan, diğer gecelerden biraz farklı bir burukluk. keşke bu sesleri dinletebilseydim. şimdi sanki göğsüme bir çivi çakılıyor belki bir resim asarım oraya. ya da çivi yalnız mı kalsın…
