bu dizinin ilk yayınlandıgı gundu.
o gun demistim ki esas adamla esas kız turlu turlu badireler atlatacak dıs dunya kaynaklı, sonunda kavusacak.
aslında bu wishfull thinking idi.
sevgili o aksam ilk defa bende kalıyordu. cicegi burnunda bir cifttik, bu bizim hikayemiz olsun istemistim. olmadı.
ama gene de altı-yedi senedir halen selamlastıgım, halen kara gunde hızır gibi yetisen, halen kalbimde cok kıymetli bir dostum oldu. evlenmeye ramak kalan bazı hikayeler gibi.
eminonu nde bir balık ekmekle dunyanın en mutlusu olabildigin bir adamla hikayen ne kadar sıradan kalabilirdi ki?
"kestiririm sacımı, sen de anneni cagır.."
o kadar yakısıklı, o kadar kulturlu ve zeki, o kadar eglenceli ve komik bir adamdı ki etki alanına girmemek mumkun degildi.
ve en guzel, en zarif, en asil onun bana bakan gozleriyle gorunuyordum hep.
bazen mutlu son olmaz hikayede.
ama hayatında omurluk bir can da az buz mutlu eden bir sey olmasa gerek.
