tam iki buçuk asır… evet, tam iki yüz elli sene oldu. ırk ve dinimizin bu en büyük ve en amansız düşmanına ölüm meydanlarında sık sık tesadüf ediyoruz. bugün hiçbir türk ve müslüman âile gösterilemez ki, bir veya birkaç evlâdını moskof muharebelerinin birinde şehit vermemiş olsun! o savaşların binlerce gözyaşı dolu destanları, islâm diyarının ıssız köşelerinde, iki yüz elli seneden beri milletimizi inletiyor… iki yüz elli seneden beri kinini kuvvetlendiriyor…
memleketimizde tütmeyen ocakların her biri diğerine bir rus muharebesinde bestelenmiş bir sessiz figan’ı tekrar eder.
köylere, tarlalara niçin harap olduklarını sor: cevap verirler ki, imar eden gayretli kol bir moskof cenginde kırıldı…
bu diyarın doğusunda kuzeyinde bir avuç toprak bulunmaz ki, türkün moskof eliyle dökülmüş mübarek kanını içmiş olmasın.
bu diyarın güneyinde batısında bir ev görülmez ki, yıkılmış duvarları türkün rus silâhıyla uzaklarda şehit olmuş bir oğluna acı içinde ulaşmaya çalışan feryadını dinlemiş bulunmasın.
ey türkoğlu! sana damarlarındaki kanı armağan edenler, kanlarının son damlasını moskof savaşlarında döktüler. sen bugün yarın ne olursan ol, fakat unutma ki, o şehitlerin ebedî bir yetimisin! bu din, bu devlet, bu vatan gibi, bu kızgınlık, bu kin, bu intikam da onların sana bir mübarek mirasıdır. dünyada bir rusya ve bir rus kaldıkça, bu hakkına, bu vazifene hürmetkâr ol. hakkın öldürmek, görevin gerekirse hemen ölmektir, türkoğlu…
