büyük konuşmayayım ama hayatta yapmayacağım şeydir.
-büyük bir önyargım var,iğreniyorum. iğreniyorum demeyim de gram merak etmediğim,sempati duymadıgım şehirdir.
-91liyim. küçüklüğümden beri her haber izlediğimde '' istanbulun kalabalığı,yok istanbulda şöyle oldu,yok trafik cok kötü,yok köprü bilmemne,yok şurda şu öldürüldü'' vb haberleri göre göre soğumuşum istanbuldan.
-inanır mısınız 1 kere bile gitmedim istanbul'a. hiç merak etmedim,hiç görmek istemedim,hiç ilgimi çekmedi.istanbul ile alakalı duydugum tek iyi şey ;
-büyük olması, her şeyin bu şehirde olması,tarihi yerler,boğaz.
-genelde kimle konuşsam herkes istanbul'un olumsuz yönlerini konuşuyor ve say say bitiremiyorlar.spesifik bir örnek vereyim;
-bundan 6-7 ay önce arkadaşıma '' seni istanbul'daki ofise alalım'' teklifi geldi. kız izmir'de 40k maaş falan alıyor. istanbul'a gidince maaşı 60k olacak,altına şirket arabası verilecek. tabi kulağa güzel geldi kız gitti.geçenlerde konuştuk izmir'e geri dönüş yapıyor. sebebi;
- 1+1 ev ayarladım.aman aman bir ev değil kirası 25k.
-ulan işe gitmek için sabah 5-6larda kalkıyorum. 10 dakikalık yolu 1 saatte gidemiyorum.eve dönmem ayrı bir sorun.
-her yer tıklım tıklım insan,herkes bir yere koşturuyor,herkes sinir-stres sahibi.
